ไดอารีกับความทรงจำของวันวาน
ตั้งแต่จำความได้ฉันได้เข้าเรียนชั้นอนุบาล 1ที่โรงเรียนวิริยะวิทยามูลนิธิ พอถึึึงวันเปิดเทอมวันแรกฉันก็ได้ไปโรงเรียนพอถึงหน้าห้องเรียนข้าพเจ้าก็ร้องไห้อย่างเดียวแล้วข้าพเจ้าก็พูดว่าหนูไม่อยากมาโรงเรียนหนูอยากกลับบ้าน แล้วพี่ของฉันก็บอกว่าถ้าหนูมาโรงเรียนหนูจะได้เจอแต่เพื่อนใหม่ๆเพื่อและจะได้มีเพื่อนเล่นด้วยตั้งหลายคน พอพี่พูดจบฉันก็เลิกร้องไห้แล้วก็เข้าไปในห้อง แล้วพี่ก็บอกว่าเดียวตอนเย็นพี่จะมารับแล้วเดี๋ยวพี่จะพาไปซื้อขนม แล้วฉันก็บอกว่าโอเคๆอย่าพาหนูไปซื้อขนมนะ แล้วพี่ก็ตอบว่าโอเคตกลงเดี่๋ยวพี่่่่จะพาไปซื้อทุกวันเลยจนกว่าจะขึ้น ป.1 แล้วหลังจากนั้นฉันก็ได้ขึ้นป.1
พอฉันได้ขึ้นชั้นป.1 ฉันก็เริ่มโตแล้วก็รู้เรื่องฉันจึงบอกพี่ว่าพพี่หนูโตแล้วหนูอยากไปรถโรงเรียนพี่ไม่ต้องไปส่่งหนูแล้วพี่จึงบอกว่าหนูน่ะยังเด็กอยู่เลยเดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่าถ้าขึ้น ป.2 ป.3 เมื่อไหร่แล้วพี่ถึงจะให้ไป
พอพี่พูดจบฉันก็ร้องไห้ลั่นบ้านเลยพี่โมโหเลยบอกว่าแกยังเด็กอยู่เลยจะไปทำไมดูแลตัวเองยังไมได้เลย
แล้วฉันก็เถียงกลับเอ้าก็หนูอยากนั่งรถกลับบ้านพร้อมเพื่อนๆนี่อยากเล่นกับเพื่อนก่อนที่จะจากกันตอนกลับบ้านพอพี่ได้ยินพี่จึงบอกว่ายังไงๆพี่ก็ไม่ให้ไปเพราะว่าพี่บอกแล้วว่าเดี๋ยวพี่ค่อยให้ไปตอนโต แล้วฉันก็ถามกับว่าแล้วนี่หนูยังไไม่โตรึไง แล้วพอดีตอนนั้นป้าก็เดินมาฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปถามว่าป้าหนูอยากไปรถโรงเรียนอะป้าหนูอยากนั่งรถคันเดียวกับเพื่อนแล้วพอเวลาฝนตกหนูจะได้ไม่เปียกฝนอะป้า แล้วป้าจึงถามพี่ว่าจะให้น้องมันไปรถโรงเรียนไหม พี่จึงตอบว่าไม่เพราะว่าน้องมันยังเด็กอยู่เลย ป้าเลยบอกว่าป้าจะให้น้องมารถโรงเรียน แล้วพี่ก็บอกกับป้าว่าป้าอะตามใจมากไปและมันขออะไรป้านะป้าก์์็ให้มันทุกอย่างทีหนูมั่งอะป้าไม่เคยซื้ออะไรให้เลยอะ แล้วป้าจึงบอกว่าก็นั่นมันน้องหนิเราน่ะเป็นพี่เราก็ต้องเสียสละให้น้องสิ ทันใดนั้นเองแันเห็นพี่พูดกับป้าเสร็จพี่ก็รีบวิ่งออกไปอยู่คนเดียวแล้วพี่ก็ร้องไห้ด้วย
แล้วฉันก็ถามป้าว่าพี่เขาเป็นอะไรอะป้าแล้วป้าเขาก็บอกว่าพี่เขาไม่ยอมให้แกอะไปรถโรงเรียนเพราะว่าแกอะยังเด็กป้าก็เลยตะคอกกลับไปเลยว่าถ้าน้องมันอยากจะไปก็ให้น้องมันไปสิ พอฉันรู้เรื่องฉันจึงรีบไปหาพี่แล้วฉันก็บอกว่าหนูขอโทษที่หนูไม่ฟังพี่เลยแต่ตอนนี้หนูคิดได้แล้วต่อไปหนูจะไม่ทำอีกแล้วหนูจะเชื่อพี่แล้วนำไปคิดไตร่ตรองให้ดีกว่านี้หนูขอโทษนะพี่แล้วพี่ก็ตอบว่าพี่ไม่เคยโกรธน้องเลยแต่พี่อยากจะสอนน้องให้น้องได้เรื่องภายนอกบ้างแล้วน้องก็อย่สไปทำนิสัยแบบนี้กับใครอีกรู้ไหมแล้วฉันก็ตอบว่าโอเคต่อไปนี้หนูจะไม่ทำอีกแล้วแล้วหลังจากนั้นฉันก็ได้ขึ้นชั้นป.4 ป.5 ป.6 แล้วพอจบชั้นป.6ฉันก็ได้ไปเรียนต่อที่โรงเรียนถาวรานุกูลอยู่ชั้นม.1 พอวันเปิดเทอมฉันก็ได้เจอกับเพื่ิอนใหม่ๆตั้งหลายคนแต่เพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดมีอยู่10คนได้แก่ ตูน ขวัญ เบ๊นซ์ กิ๊ก ฟิล แบม ครีม กรีน แน็ต แล้วก็ตัวฉันเอง แล้วต่อจากนั้นพวกเราก็ได้ขึ้นชั้น ม.2 กันแล้วหลังจากนั้นพวกเราก็ได้ตั้งกลุ่มขึ้นมากันเองแล้วพวกเราก็ตั้งชื่อกันว่า กลุ่มเด็กหน้าห้อง เพราะว่าพวกเราทัง10คนนั้นชอบนั่งกันอยู่หน้าห้องก็เลยตังชื่อกลุ่มว่าเด็กหน้าห้อง+
